علم الهی یکی از صفات ذاتی خداوند است و مهمترین موضوع مورد اختلاف انسان الهی و مادی در مورد مبدأ اوّل میباشد و ایمان به آن نقش مهمی در زندگی انسان دارد، هم در آدمی امید و اطمینان ایجاد میکند و به او توکل و آرامش میبخشد و هم او را از بدیها و زشتیها باز میدارد و روح وی را تزکیه و تصفیه مینماید؛ زیرا که هم خداوند را حاضر و ناظر میداند و هم آگاه به ظواهر و بواطن؛ چنانکه فرمود: (یَعْلَمُ خَائِنَةَ الأعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ)(غافر/١٩).در این مقاله ابتدا علم حصولی و حضوری بیان شده و سپس به نحوۀ علم الهی اعم از ذات و غیره و دلائل آن پرداخته است. در مورد گسترۀ علم الهی و وسعت غیر متناهی آن، مطالبی همراه با دلائل عقلی و عملی بیان گردیده و به برخی از شبهات و پاسخ آنها اشارت رفته است، ضمناً مقایسه مختصری هم میان تورات و انجیل و قرآن کریم انجام یافته و در پایان آیات مقدسه قرآنی و روایات معصومین(ع) ارائه گردیده است.