The literary and epic letter of Abū Bakr Muḥammad b. ‘Abbās Khawrazmī (323/934 – 368/978) to the Shi‘as of Nayshabur can be discussed and explored into as a clue to the recognition of the situation of Shi‘as in the Eastern lands of the Islamic Caliphate in fourth/tenth century. Attending to the type of discourse in this treatise would pave the ground for further deliberation on the historical discourses, especially the intra-institutional Shi‘ī anthropological researches. It is through this process that we may believe its historical realities as they were and step toward learning the lessons provided thereby.
جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، انصاریان، قم، 137۵ش.
خوارزمی، ابیبکر محمد بن عباس، رسائل خوارزمی، تحقیق محمدمهدی پورگل، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، 138۴.
دشتی، محمد، «تشیع در نیشابور»، تاریخ در آینه پژوهش، ش ۵، تاریخ: 1۶/10/1387.
ذهبی، شمسالدین محمد، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، دارالکتاب العربی، بیروت، 1۴07ق.
سمعانی، عبدالکریم، الانساب، تحقیق عبدالله عمر البارودی، دارالجنان للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، 1۴08ق.
شرفایی محسن و محمدحسین محمدپور، « جستاری در پراکندگی زیدیه از آغازِ پیدایش تا دوره معاصر»، [مجموعه مقالات فی رحاب الامام علی7]، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، 1393ش.
صفدی، خلیلالدین ابیک، الوافی بالوفیات، دار احیاء التراث، بیروت، 1۴20ق.
)
