تبیین مصداق القول در آیه «فَبَشِّرْعِبادِ* الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» (زمر/17و18)

نوع مقاله : علمی _ ترویجی

نویسنده

کارشناس ارشد رشته علوم قرآن وحدیث دانشگاه قم

چکیده

در این مقاله با روش تفسیر قرآن به قرآن، معنای قول در آیه «بَشِّرْعِبادِ* الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ(» (زمر/17 و 18) بررسی شده و ثابت شده که الف و لام در لفظ «القول»، الف و لام عهد است و«القول» همان سخن شناخته شده میان خدا وپیامبرش است که همین قرآن می‌باشد. پس این آیه  تنها درصدد بشارت دادن و ستایش شنوندگان و پیروی کنندگان از بهترین آموزه‌های قرآن بوده است، نه تمجید از شنوندگان هرسخنی و پیروان بهترین آن‌ها.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Explanation of the Referent of “The Word” (Al-Qawl) in Āya , ﴾So give good news to My servants who listen to the word [of Allah] and follow the best [sense] of it.﴿ (Q. 39:17-18)

نویسنده [English]

  • Hamid Reza Habibullahi
چکیده [English]

In thisarticle, with the interpretation of the Qur’ān through Qur’ān method, the meaning of the word (al-qawl) in āya, So give good news to My servants who listen to the word [of Allah] and follow the best [sense] of it.﴿ is studied and it is proved that al in al-qawl is a covenant al and al-qawl is the identified word between God and His Prophet that is this very Qur’ān and thus, this āya is intended to impart good tidings to and praising the listeners and followers of the best teachings of the Qur’ān; rather than praising the listeners of any words and the followers of the best of them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • al-qawl
  • the best of words
  • guidance
  • those endowed with understanding (ulū al-albāb)
  1. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 1، بیروت، دارصادر،1۴1۴ ق.
  2. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، چاپ نخست، دمشق، دارالعلم، 1۴12 ق.
  3. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض القرآن، چاپ نخست، بیروت، دارالکتاب العربی،1۴07 ق.
  4. کاشفی ،امیر محمود، «قول و احسن آن در قرآن کریم»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ، تهران ، پاییز و زمستان 1381.
  5. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، چاپ نخست، قم،منشورات جماعة المدرسین فی الحوزه،1۴17ق.
  6. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، چاپ نخست ، تهران، ناصر خسرو،1372 ش.
  7. طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیرالقرآن، چاپ نخست، بیروت، دارالمعرفة،1۴12ق.
  8. طوسی،محمد بن حسن، التبیان فی تفسیرالقرآن، چاپ نخست، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
  9. مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، چاپ نخست، تهران، دارالمحبی الحسین، 1۴19 ق.
  10. مصطفایی، محمد، تحقیقات علوم قرآن و حدیث ، سال هفتم، 1389، ش 13، مقاله «مفهوم شناسی احسان در قرآن با بررسی حوزه معنایی احسان فردی».