این نوشتار در پی آن است تا به این پرسش پاسخ دهد؛پیامبر اعظم صلی الله علیه و اله چه روشی برگزید که توانست در مدت رسالت بیست و سه ساله‌اش،اعراب بی‌فرهنگ و ناآگاه از کشورداری و جمع‌گرایی را متحد کند و در حرکت‌ها،همسو و همدل سازد.نویسنده دو عامل عمده باور توحیدی و اخوت اسلامی را در این موفقیت بزرگ تاریخی مؤثر می‌داند.
)